Zoeken.
Lief nachtboek,
Het eerste deel nachtverslag dicteer ik aan een Perzisch/Drentse man in een mooie zijden bodystocking. Hij zag mij hurkend hannesen met mijn notitieblok in de dansende menigte tijdens het optreden van Rapha Pico. “Jij in mijn oor schreeuwie doen. Ikke opnotitie maken in Smartphone en sturen via cross-platform-berichtendienst à la WhatsApp of Telegram. Ik blij en witman blij!”. Kiek, zo’n kerel zou je toch als beste kameraad wensen? Zo hard als ik kan krijs ik intuïtief mijn indrukken van de uren daarvoor in zijn oor met dit als resultaat:
Al mijn zintuigen tintelen. Wat een feest is dit. Heerlijk gegeten ook. Niet te veel en niet te weinig. Alle verschillende ingrediënten waren prima op smaak en de temperatuur was ook in orde. Ik ben helaas mijn digitale voedselthermometer vergeten, dus ik kan deze laatste bewering niet met harde data onderbouwen. Echter, mijn tong is in de loop daar jaren goed getraind met het aanraken van diverse oppervlaktes. En dan weet jij wel wat ik bedoel. Ik vertrouw die lauwwarme lap vlees in mijn muil altijd blind. Mijn tong ook trouwens. De samenstelling van het programma is voor nachtbrakers als mij ook perfect. Ik switch voortdurend van gas geven naar chillen en heb een soort van intervalritme gevonden waarbij ik naadloos al headbangend van een theatervoorstelling naar een electroband kan hinkelen op mijn handpalmen. Bij de weg, ik ben gisteren trouwens nog mijn biologische achterbuurman tegengekomen. Zeker 20 jaar, nee 30 jaar, ach, daar wil ik vanaf zijn, niet meer gezien. Was mooi. Wist jij trouwens dat de labradoodle zijn populariteit mede te danken heeft doordat er met deze kruising geadverteerd wordt als een hypoallergene hond en dus ideaal is voor mensen die normaal allergisch zijn voor honden? Hier bestaat in de kynologie echter veel onenigheid over of dit wel klopt. Heb je zin om mee te gaan naar het optreden van The Cold Vein op de Veranda. Oke, geen punt, ik ga ook eigenlijk net zo lief alleen. Is die griet naast je je dochter, trouwens? Echt waar? Jij bent een gelukkig man kan ik mij zo indenken. Nee, ik ben geen pedofiel. Ja, ik heb inderdaad wel een stijve. Oke, doei.
Ik vind een plekje onder een mooi uitgelichte boom. Er ligt een LED Breedstraler 30W, 4000K – IP65 onder. Prima model bouwlamp voor een nette prijs. Het is tijd voor drank, wijven en biodanza. Vol overgave zet ik een primitieve chachacha in waarbij ik achterstevoren het tweede couplet van “Somewhere Over The Rainbow” begin te boeren. Al gauw doet er aardig wat volk mee. We houden elkaars handen vast, vergeten tijd en ruimte, gaan op in elkaar en geven onze kosmische voelsprieten een flink potje smeer. Heerlijk. Uit het niets roept één van de deelnemers: “Ik voel dat ik mijn geboorte opnieuw ga beleven! Oooooh! Aan de kant!”. Dit soort wijven heb ik eerder meegemaakt en wat mijn oma zaliger bij zulke types altijd zei: “Waar ow”. Voor onze ogen voltrekt zich een schouwspel wat onze magen deed letterlijk omkeren. Geen pretje, kan ik je vertellen. Geen idee waar al het bloed en slijm ineens vandaan kwam, maar als ik die vrouw was zou ik vanwege de hygiëne direct al mijn haren afscheren. Mijn overlevingsinstinct gaat gelijk in opperste staat van paraatheid. Ik voeg mij nonchalant bij een groepje leuke, jonge meiden en wandel richting de Veranda. Hier ervaar ik op een volledig ontspannen wijze ook een soort van wedergeboorte. Muziek, fijne mensen, drankje hier en daar, mooie natuur, gewoon simpel geluk. En dat is soms zo moeilijk te vinden. Behalve hier.
Tot morgennacht,
Ruud Stardust
