Zoeken.
Promo-collega Lotte is in een jaar tijd van Amsterdam naar Martinique gezeild. Kun je voor het gevoel van vrijheid beter een weekend naar Mañana Mañana of een zeilboot kopen en wegvaren? Lees het hieronder.
Vanaf het bruggetje voor kasteel Vorden sla ik de feestende menigte in de Totempalentent gade. Handjes hangen in de lucht, rokjes zwiepen langs zoete slipjes en een coole chick wordt crowdsurfend over een paar stoere mannenhanden getild. Ik hoor het water langs het Drijf-In theater kabbelen en adem een keer diep in. Dit gevoel van vrijheid hier op Mañana Mañana herinnert me aan een fenomenaal nachtje, welke ik 5 jaar geleden heb beleefd op een 12m2 zeilboot midden op de At lantische Oceaan. Ik sluit mijn ogen, stap uit Mañana en zet voet aan boord van mijn zeilboot…
Het voelt alsof de carnavalsoptocht van Rio de Janeiro door mijn buik paradeert. Ik visualiseer hoe 20.000 wezentjes dansend en swingend richting mijn huig voortbewegen. Voorzichtig hijs ik een arm over de rand van het matras. Een golf klappert tegen de zijkant van onze zeilboot. Licht kreunend haal ik de arm weer binnenboord. “Lot! Kom die kajuit maar uit! Jij mag weer.” Ik wil huilen, krijsen, janken en naar de bodem van deze oceaan zinken. Maar dat doe ik niet. Daar ben ik te slap voor. Mijn lichaam beweegt in trance richting het bovendek. De lifeline knoop ik gapend vast aan de regeling. Mijn vriend duikt naar beneden en laat mij alleen met de pikzwarte oceaan, opstandige golven, felgele volle maan en een paar duizend knisperende sterren. Zo met mijn neus in de wind, herpak ik me weer. We varen ergens tussen Kaapverdië en Suriname, op de Atlantische Oceaan. Aan beide kanten zit 8 dagen varen tot land. Al dagen leef ik zonder telefoon, tv, internet of andere afleiding. Een ster valt. Ik heb een helder moment en doe een wens. Eentje waarin vrijheid de boventoon voert. Weg van deze boot. Weg van het gevangenschap op 12 kriebelige meter van constant geschommel. Weer vrij zijn om te gaan en staan waar ik wil. Ik realiseer me vrijwel direct dat het een gekke wens is. Veel mensen zouden met mij willen ruilen: op een zeilboot de oceaan over is een ultieme vrijheidsdaad. Briesje langs de benen, geen sores van thuis, gewoon weg met de wind. Een harde, zware golf breekt tegen de punt van de boot. Ik word naar links geduwd en moet mijzelf omhoog hijsen. Ik had nog even in mijzelf willen mijmeren over vrijheid; vrijheid van godsdienst, vrijheid van meningsuiting, vrijheid van de pers, vrijheid als in ‘de mogelijkheid hebben om naar eigen wil te handelen’, vrijheid in relaties… maar zo ver kom ik niet. Opnieuw knalt een golf gewelddadig tegen de boot. Met mijn laatste kracht trek ik mijzelf aan de reling omhoog. Zonder nadenken open ik mijn mond. Een volle pets maaginhoud vloeit linea recta de zee in. En nog een. En nog een. De carnaval is in volle gang. Met de tranen in mijn ogen laat ik mijzelf weer in de kuip zakken. Ik voel me ellendig en bevrijd tegelijkertijd. En dankzij mijn opgeluchte gevoel realiseer ik me dat bevrijding misschien wel de allermooiste vorm van vrijheid is.
Wil jij het gevoel van vrijheid ervaren maar heb je geen boot? Koop dan 7 december je kaarten voor Mañana Mañana via de site.
