Zoeken.
Wij houden van spontane dingen. Lekker los uit de pols en zonder schema’s, planningen en andere rigide geneuzel. Wij houden ook heel erg van muziek! Hopelijk was dat al bekend… Daarom hieronder een selectie van albums waarbij deze twee dingen perfect samenkomen. In willekeurige volgorde onze tien favoriete geïmproviseerde platen! Niet eens met onze keuze? Of heb je nog toffe aanvullingen? Laat het weten, papi’s m/v!
Het solodebuut van de Engelse meestergitarist Fred Frith. Op zijn volledig zelfverbouwde Gibson gitaar tovert hij allerlei bijzondere klanken en sferen naar voren tijdens acht stukken. Het slotstuk ‘No Birds’ is werkelijk wonderschoon te noemen.
Muziek heeft gelukkig niets met competitie te maken, maar als er iemand het predicaat ‘De Beste Van De Allerbeste’ verdient dan is het wellicht John Coltrane. Moeilijk om uit al die topalbums een favoriet te kiezen, maar sleutelplaat ‘Ascension’ is het uiteindelijk geworden. De twee improvisaties met een flinke bezetting klasse muzikanten behoren tot de mooiste momenten uit de hoogtijdagen van de free jazz. Na dit album was er voor ‘Trane’ geen weg meer terug naar de “gewone” bebop.
Helemaal van nu en iets dichter bij huis: Dead Neanderthals uit Nijmegen. Wie denkt dat er alleen maar gewandeld en matig gevoetbald wordt in 024 komt bedrogen uit. Dit drums-/saxofoon-duo verkent de grenzen van de experimentele muziek. Hun flinke discografie waaiert uit van snoeiharde noise tot ambient. Op ‘Prime’ worden ze bijgestaan door saxofonist Colin Webster tijdens een ruim 40 minuten durende ‘vol gas’-improvisatie. Knappen met die zooi!
https://deadneanderthals.bandcamp.com/album/prime
“Zullen we samen een album opnemen?”, zei de ene gitaargod tegen de andere. Het spontane eindresultaat is van zulke hoge kwaliteit dat het zich zonder moeite kan scharen tussen alle andere fantastische albums waar de heren op gespeeld hebben.
https://nelsclinethurstonmoore.bandcamp.com/album/pillow-wand
Van een hele andere orde, maar zeker niet minder mooi. Sitarkeizer Ravi Shankar is werkelijk in bloedvorm op dit album, wat hij aan het begin van zijn imposante carrière opnam.
“Heavy metal Captain Beefheart”. Zo omschrijft frontman Buzz Osborne zijn band. Op dit album experimenteren The Melvins ook met soundscapes en collageachtige stukken. Het is ons een raadsel waarom ‘Prick’ zo’n onderbelicht album is in het rijke oeuvre van de mannen. Volgens ons is het juist een van hun beste!
Een echte klassieker van de Duitse saxofonist en klarinettist Peter Brötzmann. Met de beste drummer van de wereld: onze enige, echte, eigen Han Bennink speelt hier als de kogel!
Tussen een rijtje rockalbums zou dit een enorm experimenteel album zijn. In deze lijst is het misschien een wat conventionelere plaat, maar de kwaliteit is van dien aard die ‘ie er wat ons betreft absoluut in tussen moest staan. De grondleggers van de ‘desertrock’ jammen er in een all star bezetting enorm op los over een achttal fantatische riffs, grooves en akkoorden. Soms flink stevig, soms dromerig en zelf melancholiek. Jamrock van de allerbovenste plank!
In de studio was Can al geweldig, live is de Duiste krautrockgigant helemaal niet te verslaan. Op deze verzameling liveopnames staan hoofdzakelijk volledig geïmproviseerde stukken. Die zijn zo goed dat je bijna niet kunt voorstellen dat ze dit ter plekke uit hun mouw schudden.
Avondje niets te doen? Ga hier dan maar eens goed voor zitten. Een prachtig solopianostuk wat in deze uitvoering net iets meer dan vijf uur duurt. Na beluistering ervan vraag je je af of je ooit nog andere muziek kunt luisteren. Zo intens wordt dit stuk gaandeweg!
